بررسی رفتار دینی در محیط ازمایشگاهی

دین و رفتار و اجتماعی:بررسی اثر دینداری بر رفتار مشارکت از طریق یک مطالعه ازمایشگاهی
چکیده:
دین بعنوان نظام ارزش ها و هنجارها می تواند اثار قابل توجهی بر زندگی اجتماعی بشر بگذارد.باتوجه به اینکه باورها و گرایش های ادیان،مشوق تعاملات اجتماعی و مشارکت است،انتظار می رود افراد دیندار اجتماع گرتر باشد.
این متن مشاهده های تجربی تاکید شده تاثیر مثبت دین بر رفتار است.
مقدمه:
تحقیقات نشان می دهد که دین از طریق تاثیر بر رفتار عاملان اقتصادی بر متغیرهای مهم اقتصاد تاثیر می گذارد.برای مثال مک کلیری و بارو(2006)تاثیر دوگانه ای از دین بر تولید ناخالص داخلی یافتند.تحقیق انها نشان داد که حضور در کلیسا رشد تولید ناخالص داخلی را کاهش می دهد و در عین حال اعتقاد به زندگی پس از مرگ،تولید را به دلایلی که روشن نیست،افزایش دهد.تولید به علت صرف زمان برای مراسم های دینی کاهش میابد.از طرفی مذهب. از طریق ارتقای رفتار اجتماع محور،نوعی کالای عمومی ایجاد می کند.رفتارهای اقتصادی شامل انتخاب ها و قضاوت های فردی و اجتماعی به شدت تحت تاثیر عواملی مانند فرهنگ و دین هستند.دین از دو طریق می تواند اقتصاد راتحت تاثیر قرار دهد:اول اینکه دینداران اعتقادها و باورهای خاصی دارند و هنجارهای مشخصی را رعایت می کنند که این موضوع به بروز رفتارهای اجتماعی مشخصی،همسو با مشارکت اجتماعی می انجامد.
پذیرش دین با گرایش ها و رفتارهایی همسو با تعاملات اجتماعی و مشارکت همراه است.
این ممکن است به ان دلیل باشد که دستورهای مذهبی،توجه به دیگران رابه افراد می اموزد.
همچنین دین به صورت ذاتی ماهیت اجتماعی دارد که افراد را مشارکت ترغیب می کند.لذا تحقیق حاضر این فرضیه که دینداری عامل تقویت رفتار رفتار اجتماع محور مشارکت می شود را به صورت ازمایشگاهی ازمون کرده است.

پیشینه تجربی:
یک ابزار محبوب ازمایشگاهی برای بررسی همکار،بازی کالای عمومی است که به طور گسترده در طول نیم قرن گذشته یا پیش تر،استفاده شده و به فهرست قابل توجهی از عوامل تقویت کننده رفتار مشارکت(تعادن)دست یافته است.تعدادی از مطالعات،این بازی را به منظور بررسی ارتباط میان مذهب و مشارکت استفاده کرده اند.
در ابتدا پژوهش های دین و رفتار اقتصادی،متغیرهایی مانند هویت مذهبی و شاخص های خوداظهاری مانند دفعات شرکت در مراسم مذهبی را به عنوان اندازه گیرنده مفهوم دین در تحقیقاتشان وارد می کردند.اندرسون و ملور(2009)یک ازمایش کالای عمومی با شرکت کنندگان امریکای(گروه سنی50+سال در گروه های 8نفره و باتکرار 10مرتبه ای)انجام دادند.انها دریافتند ک متوسط سهم مشارکت در طول تکرارها توسط بازیکنان پروتستان(52درصد از دارایی شان)،کاتولیک(40درصد)،دیگران(30درصد)و افراد بدون واستگی مذهبی(51درصد)بوده و از لحاظ آماری بی معناست.به همین ترتیب،مشارکت ها بین افراد با میزان متفاوتی از شاخص دینداری باهم تفاوت چندانی نداشت(کسانی که در ماه گذشته در مراسم مذهبی حضور نداشتند 52درصد،یکبار 45درصد،2تا3بار 50درصد،چهار بار 43درشد وبیشتر 57درصد از دارایی اولیه خوددرا صرف کالایذعموی کردند)تنها مشارکت متوسط گروه اخر به طور قابل توجهی بادیگر شرکت کنندگان متفاوت بود.از سوی دیگر،به نظر می رسد پروتستان ها(و نه کاتولیک و یا دیگر مذهب ها)در مقایسه غیر مذهبی قادر به حفظ همکاری اردادوار بازی هستند.
اندرسون،ملور و میلیو(2010)ازمایش مشابهی در جامعه دانشجویان انجام دادند و دوباره هیچ یک از متغیرها به طور معنادار میزان مشارکت ها را توضیح ندادند.
انها اثری منفی اما کوچک از هر نوع وابستگی مذهبی در مقایسه با افراد غیر مذهبی مشاهده کردند.
ضرایب،برای فرقه های متفاوت علائم مختلف دارند؛اما هیچکدام معنا دار نیست.
متغیر سطوح مختلف حضور فیزیکی ماهیانه در مراسم دینی(هیچ،کم و زیاد)به صورت جداگانه معناداری نیست؛اما افراد با حضور بالا نسبت به افراد با حضور کم،مشارکت بیشتر ی کردند.به طور کلی،انها اثر کوچکی از متغیرهای مذهبی بر مشارکت های عمومی را مشاهده کردند.
نتایج تحقیق احمد(2009)نشان داد که بازی های بدون تکرار اجازه تحلیل های تعادل و شاخص های ریزتری از مشارکت مانند مشارکت شرطی را از پژوهشگر می گیرد و پس از ان در عموم تحقیقات سعی شد تا از بازی های با تکرار بیشتر استفاده شود.احمد و سالاس(2009)با استفاده از بازی های مشابه با پارامترهای یکسان به مطالعه گروه بین المللی از دانشجویان پرداختند که مذهبی بودن یا نبودن را خودشان در سوالی با دو پاسخ مشخص کردند.انها نشان دادندکه مشارکت دینداران هندی(47درصد از کل دارایی)،مکزیکی(63درصد)و سوئدی(66درصد)با دسته ای غیر مذهبی هموطنان خود(55،61،57درصد)به لحاظ اماری برابرند.
همچنین این تفاوت جهات مختلفی بین سه کشور دارد.غیر مذهبی های هندی نسبت به مذهبی های هموطن خود سهم بیشتری از داراییشان را برای کالای عمومی پرداختند؛اما برعکس،مذهبی های سوئدی و مکزیکی نسبتا بیشتر نسبت به هموطنان غیرمذهبی خود پرداختند.با این حال بین کشورها،میزان مشارکت به صورت معناداری متفاوت است.
بازهم،بنظر می رسد دیگر متغیرهای جمعیتی اثار قوی تری نسبت به تعلق مذهبی دارند.
یکی از ابزارهای محبوب در مطالعات دین داری روشهای فرافکن است؛یکی از معروف ترین این ابزارها روش تحریک دینداری است.
در یکی دیگر از مطالعات کالای عمومی بنجامین،چوی و فیشر(2010)با استفاده از روش وظایف جملات(امیختن)به تحریک دینداری شرکت کنندگان از کالج با ادیان(پروتستان،کاتولیک و یهودی)و همچنین بدون وابستگی دینی پرداختند تا تمایلات دینی انها برجسته تر شود.
سپس برای بررسی اینکه((ایا تحریک کردن،همکاری را تحت تاثیر قرارداده است؟))
رگرسیون های جداگانه برای هر یک از چهار گروه براورده شد.اندازه نسبی از ثابت ها در چهار مدل نشان می دهد که کاتولیک ها بیشترین و غیرمذهبی ها کمترین پرداخت را انجام داده اند؛اما در این مطالعه،آزموهان های یک یا چند متغیره میان مشارکت های گروه های مذهبی مختلف گزارش نشده است؛درمقابل،رگرسیون ها نشان می دهد که تحریک مذهبی در مدل هایی برای پروتستان ها و کسانی که تعلق مذهبی به هیچ دینی نداشتند تاثیر مثبتی بر مشارکت داشته است.
این اثر برای کاتولیک ها منفی و برای یهودی ها معنادار نبوده است.
برا اساس این نتایج پژوهشگران ادعا کردند که مذهب هر فرد،بر رفتار او تاثیر میگذارد.برای مثال انها نتیجه گرفتند که مذهب کاتولیک تاثیر منفی بر مشارکت می گذارد و تاثیر پروتستان ها مثبت است.
با این حال این تفسیر با اندازه ی بزرگتر ضریب ثابت در رگرسیون برای افراد کاتولیک ناسازگار است و باید با احتیاط تفسیر شود.
استفاده از داده های برای مقایسه مستقیم(بدون رگرسیون)از طریق مقایسه ی میانگین هاو پراکندگی داده ها در گروه های مذهبی ممکن است به روشن تر کردن این موضوع کمک کند.
آکای و دیگران(2011)تاثیر شرکت در مراسم جمعی دینی و میزان دینداری را بر رفتار مشارکت و نوع دوستانه سنجیدند.این مطالعه در زمان های مختلف مثل شب قدر،اعیاد مذهبی و ایام غیر مذهبی در جامعه ی ترکیه،برای بررسی رفتار مشارکت و نوع دوستی از طریق یک بازی استاندارد یک دوره ای کالای عمومی و یک بازیه کالای عمومی با تنبیه در میان افراد با میزان دینداری متفاوت انجام شد.نتایج نشان داد که تفاوت های رفتاری درارتباط با مشارکت و تنبیه نوع دوستانه در روزهای ماه رمضان در مقایسه با روزهای دیگر وجود دارد.مشارکت ها در ماه رمضان نسبت به روزهای دیگر به مراتب کمتر بود.
درواقع ازمون دقیق تر نشان داد که این تغییر مربوط به رفتار افراد غیر مذهبی است.
همچنین داده ها،اثر جانشینی ای را میان مشارکت در فعالیت های مذهبی با بخشش ها یافتند.
پرداخت ها با فراوانی حضور در فعالیت های کلیسا محور کاهش می یابد.اون این موضوع را مطرح میکند که متغیرهای خاص دینداری مانند مالیات دینی(عشر)یا قربانی کردن زمان یا تلاش برای خدمت کردن به کلیسا یا جامعه،می تواند تا حدودی نشان دهنده ی نیاز اجتماعی باشند.از طرقی ترجیحات اجتماعی ممکن است از زمینه دینی به زمینه ای سکولار انتقال یابد.
درحقیقت رگرسیون تحلیلی داده های تن(2006)برای حداقل پیشنهاد قبول شده توسط واکنش دهنده ها در چانه زنی اولتیماتوم نشان می دهد که افراد با اعتقادات مذهبی گرایش دارند که مقدار کمتری را قبول کنند به این دلیل که انها شکیباتر هستند و رفتار غیرمنصفانه را بیشتر تحمل میکنند.

منبع:مقاله علمی پژوهشی مطالعات اقتصاد(علیرضا پورفرج_حبیب انصاری سامانی)بهار وتابستان1394

منبع:کوران.1983